Mary Corinna Putnam Jacobi (31 augustus 1842-10 juni 1906) is een Amerikaanse arts en schrijver. Ze heeft zich haar heel leven voor het onderwijs voor vrouwen. Dankzij haar, mochten talrijke vrouwen aan de universiteit studeren, wat vroeger enkel voor mannen voorbehouden was.
Door Elsa Pécot
Mary Putnam Jacobi
Geneeskunde, een passie dat Mary Putnam van kinds af aan ontwikkeld
Mary Corinna Putnam Jacobi is in 1842 in London geboren in een Amerikaanse familie. Als ze nog klein is, verhuizen haar ouders terug naar New York. Mary leeft daar tijdens haar jeugd en tienerjaren. Ze toont al vlug interesse voor geneeskunde. In haar dagboek schrijft ze: ” Ik begon geneeskunde te studeren als ik 9 jaar oud was.”
“Ik heb een grote dode rat gevonden en dacht dat als ik het durfde, ik deze rat kon openen om zijn hart te vinden, die ik echt wou zien… maar ik heb het niet gedurfd.”
10 jaar later raapt ze haar moed bij elkaar en word ze de eerste vrouw die aan het college voor farmacie in New York. Ze komt dan binnen in het college voor geneeskunde voor vrouwen van Pennsylvania, waar ze in 1864 afstudeert. Misschien lijkt dat vandaag normaal voor jou, maar toen, was een vrouw die afstudeerde een echte revolutie. Eén van Mary’s leraren heeft de school verlaten als hij zag dat een vrouw examens mocht afleggen!
Vrouwen hebben het recht te studeren!
Maar de hindernissenparcours stopt daar niet. Mary toont meer en meer interesse voor geneeskunde en besluit haar studies verder te zetten in Frankrijk, aan de faculteit van geneeskunde. Slechts één vrouw was voor haar tot de faculteit toegelaten. Aan het einde van de XIXe eeuw, was het voor een vrouw moeilijk te studeren, vooral in wetenschap. Men dacht dat het gevaarlijk was voor een vrouw na te denken en te leren. Men zei zelf dat ze ziek kon worden als ze dat deed. Maar na veel discussie en volharding, wordt Mary de twee vrouwelijke student aan de faculteit! De jong vrouw mag zich niet met de mannelijke studenten mengen. Een kleine deur was voor haar bestemd om het klaslokaal binnen te gaan en zij moest naast de docent gaan zitten. In 1871 verlaat zij triomfantelijk de Parijse universiteit met haar diploma op zak.
Bij haar terugkeer in de Verenigde Staaten, laten maar vier ziekenhuizen in het land vrouwelijke artsen toe. Ze treedt in dienst van de ziekenboeg voor vrouwen en kinderen in New York en werd professor aan het Medische College voor vrouwen. Mary gelooft dat de opleiding van vrouwen een prioriteit was. Haar leven lang strijdt ze voor het recht van vrouwen geneeskunde te studeren. Dankzij Mary’s onvermoeibare energie hebben veel vrouwen de mogelijkheid om aan de universiteit te studeren. In 1873 trouwt ze met Dr. Abraham Jacobi en krijgt ze drie kinderen. Abraham is ook arts. Hij wordt beschouwd als één van de grondleggers van de geneeskunde voor kinderen.
Vrouwen zouden niet in staat zijn grote dingen te bereiken door hun regels? Dat zullen we wel zien!
In Mary’s tijd werden vrouwen als minderwaardig aan mannen beschouwd en mochten daarom vele beroepen en activiteiten niet uitoefenen. Dr. Edward Clarck had zelfs gepubliceerd dat vrouwen, vanwege hun maandstonden, lichamelijk gehandicapt waren. Als gevolg daarvan zouden zij niet in staat zijn belangrijke rollen in de samenleving te vervullen.
Maar Mary gaat hem ongelijk bewijzen door onweerlegbare middelen te gebruiken, wetenschap! Wetenschappelijke onderzoeker in hart en nieren begint ze aan haar onderzoek en bewijst ze dat regels van vrouwen hun lichaamstemperatuur, bloeddruk en hartslag nooit veranderen. Vrouwen hebben dezelfde intellectuele vaardigheden als mannen om grote dingen te bereiken. Mary was de eerste vrouw die door de prestigieuze Academie voor Geneeskunde wordt aangesteld en haar werk werd beloond met een uitreiking van de Universiteit van Harvard.
Dit is een minimum als men weet dat de beroemde universiteit een grote som geld heeft geweigerd, zodat vrouwen toegang hadden tot en opleiding!
Stof was je, stof zal je zijn…
Op 50-jarige leeftijd voelt Mary dat er iets niet meer werkt zoals vroeger is in haar lichaam. Ze voelt zich duizelig als ze rechtstaat en een abnormale knobbel heeft zich in haar hersenen gevormd. Het is een zeer ernstige ziekte. Maar Mary blijft alles wat ze voelt in haar schriftje schrijven naarmate de knobbel groter wordt om de ontwikkeling van de ziekte te bestuderen. Op 10-jarige leeftijd schreef Mary: “Het leven! En wat is het? Geboren worden, eten, slapen, werken, spelen, sterven… Is de wonderlijke machinerie van ons lichaam simpelweg geschapen om na korte tijd tot het stof terug te keren waaruit het komt?” Degene die van jong af aan begreep ze dat het leven niet eeuwig duurt is terug stof geworden. Zij laat bijna 120 wetenschappelijke artikelen en 9 door haar geschreven boeken na.
Mary Putnam Jacobi
21 augustus 1842
10 juni 1906
