Het is in Bernissart, in de provincie van Henegouwen, België, dat skeletten van de iguanodon ontdekt werden in een steenkoolmijn in 1878. Meer dans 20 complete skeletten, die 150 miljoen jaren oud waren, werden ontdekt in de Fosse Saint-Barbe. Een belangrijke ontdekking voor die tijd.
Als begint met een verwarring tussen bot en goud.
De mijnwerkers werkten op een diepte van 320 m en moesten in een kleizak graven om de koollaag te vinden die ze aan het ontginnen waren.
In de mijn botsten de werkers op donkere en broze voorwerpen. Wat een verassing toen ze achter deze voorwerpen iets zagen met dezelfde glans als goud!
De hoofdopzichter brengt zijn ontdekking naar het dorpscafé en laat het aan de mijnarts zien, die de botten onmiddellijk identificeert.
Fossiel
De rester of afdrukken van levende wezens in sedimentair gesteente
Paleontologie
De wetenschap die levende wezens bestudeert die tijdens verschillende geologische perioden leefden en die berust op de studie van fossielen
Deze ontdekkingen worden naar professor Van Beneden gezonden, fossielspecialist aan de Universiteit van Leuven. Hij identificeert deze fossielen als behorend tot dinosaurussen die we iguanodons noemen. Dit was de eerste keer in de geschiedenis van de paleontologie dat complete en volledige skeletten van iguanodons werden ontdekt.
CeROArt
Waarom zagen de fossiele botten er als goud uit?
In de eerste plaats is het belangrijk te begrijpen wat fossilisatie is.
Nadat een dier gestorven is, wordt het organische materiaal in de botten langzaam door bacteriën afgebroken. Als gevolg van deze geleidelijke afbraak van de botten komt er zuur vrij. Dit zuur lost geleidelijk een belangrijk bestanddeel van de beenderen op: apatiet. De resten vormen hardere, maar brozere kristallen.
Het ijzer dat in het dierenbloed aanwezig was en het zwavel aanwezig in de eiwitten reageren samen en stollen. Dit wordt bezinking genoemd. Het resultaat van deze reactie wordt pyriet genoemd, een mineraal die bekend staat voor zijn goudachtige glans. Neergelegd in lagen of in de barsten van de botten, bedekt pyriet de botten en geeft ze een gouden glans.
De botten van iguanodons beschermen met een gips, een geweldig idee.
Eenmaal uit de mijn, na een kort verblijf van 125 miljoen jaar, bevinden de iguanodon fossielen zich in de open lucht.
De gouden pyrietlaag reageert met de zuurstof van de lucht, wat onmiddellijk de iguanodon skeletten verzwakt.
Om de botten te beschermen, past professor De Pauw, een andere Belgische specialist, een techniek toe die we vandaag nog gebruiken.
Zijn strategie: de botten met gips bedekken. Met deze techniek werd het zichtbare deel van de bot met een dubbele laag nat gemaakt papier en een laag gips van ongeveer 5 tot 10 cm bedekt. Deze techniek werd voor elk blootgelegd deel van het bot toegepast. Grote blokken gips, met een alfabetische letter aangeduid, kwamen van de mijnschachten naar boven, om naar Brussel te worden gestuurd.
De skeletten werden terug opgebouwd en verstevigd in de ateliers van het Brusselse Museum voor Natuurwetenschappen. Om hun levensduur te garanderen, liet professor De Pauw de botten met een gelatine van sterke lijm omhullen. Dankzij deze chemie kunnen de skeletten van iguanodons vandaag nog bewonderd worden.
CeROArt
CeROArt